The Story (Lennon's verhaal)

Lennon werd geboren op 27 juli 1997 als de vierde spruit in rij van de familie. Met zijn fiere broer Brian en trotse zussen Jennifer & Sharon was hij onmiddellijk de lievelingsknuffel van het gezin.

Lennon was het zonnetje in huis. Altijd vriendelijk, grappig, vol humor en enthousiast. Omwille van zijn energie werd hij dikwijls de "kleine Brian" genoemd (naar zijn broer). Ze geleken ook op mekaar als twee druppels water, weliswaar verschillend in grootte.

Lennon groeide op, was sterk, nooit of te nimmer ziek en altijd vrolijk. Brian was zijn grote trots en grote voorbeeld. Ze speelden samen, werkten samen en deelden dezelfde slaapkamer. Onafscheidelijke vrienden.

Het was dan ook met ongeloof en verbijstering dat we het nieuws moesten vernemen dat er iets heel fout was. Op het einde van het schooljaar 2002-2003 maakte de laatste kleuterklas een uitstap waarvan Lennon zeer vermoeid thuis kwam. Niets vermoedend bleef hij een dagje thuis van school om te rusten. Maar de daaropvolgende dagen verergerde zijn toestand. Na een visite bij de dokter en bloedonderzoek in het ziekenhuis viel het verdict.
Er was een tumor aanwezig aan de bijnier die volledig was uitgezaaid.

Na de onderzoeken en scans was het middernacht voorbij (10 mei, zaterdagochtend vroeg). Lennon moest de nacht verder doorbrengen in het ziekenhuis. De volgende ochtend reden we naar Gent, vol angst en spanning, afwachtend wat er te gebeuren stond. In het U.Z.Gent werden tijdens het weekend verschillende onderzoeken uitgevoerd.
De diagnose : neuroblastoom, stadium 4 (kanker).

's Maandags was Lennon als eerste aan de beurt in de operatiekamer. Tegen de avond liep al zijn eerste chemokuur. De toestand verergerde in de loop van de volgende dagen en tegen het einde van de week was hij reeds half verlamd (van midden tot voeten). Een spoedoperatie diende uitgevoerd teneinde volledige verlamming te kunnen vermijden. Er zouden nog 10 chemokuren volgen, waarna de verkleinde tumor werd verwijderd. Een aantal weken later kreeg Lennon een stamceltransplantatie (met eigen stamcellen). De behandeling vervolgde met 14 bestralingen en een speciale vitaminenkuur. Eind september 2004 zat de volledige behandeling erop en startte men met de opvolgingsprocedure (maandelijks bloedonderzoek en driemaandelijkse scans).

Alles zag er goed uit, Lennon ging terug naar school en het leven begon weer normale vormen aan te nemen. Negatieve controles (doktersterm = positief voor de patiënt) volgden mekaar op, tot het noodlot weer toesloeg. Op vrijdag, de 13e mei 2005, kregen we het nieuws te horen dat er opnieuw neuroblastomen actief waren. Het grote verschil was dat er voor deze situatie geen medisch gegarandeerde oplossingen meer waren. Wanneer je dacht dat de wereld twee jaar geleden instortte dan kon je nu wel zeggen dat dit het laatste oordeel, de apocalyps was. Verstomd, verbouwereerd, ongeloof, onmacht, boosheid, frustratie, pijn, verdriet... noem het maar, het werd als een waterval over ons uitgegoten. En dan kwam nog het moeilijkste ... de beslissing nemen hoe verder te gaan.

We verkozen uiteindelijk kwaliteit boven tijd op zich, comfort, genieten en levenskwaliteit boven medische behandelingen en experimenten (ook al zouden deze kunnen bijdragen tot medische vooruitgang).

En ... genoten hebben we, wees maar zeker, met het hele gezin. En genieten doen we nog steeds ...
iedere minuut is er één van goud. Hopelijk is dat ook zo voor jou en de mensen die je liefhebt.

Ons doel is volgend jaar een aantal boeken te schrijven - het hele verhaal van Lennon, de spirituele lessen uit de ervaringen van het leven met een geliefde of kind met kanker, het verhaal van Lennon geschreven voor kinderen en spirituele ervaringen voor kinderen. Verder willen we een "angelnetwork" opzetten - een organisatie en stichting door en voor mensen die het licht en de hoop bij mensen kunnen brengen in de harde tijden van ziekte en wanhoop.

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit korte verhaal te lezen. tot binnenkort ...